Praten met kinderen & de meldcode

Per 1 januari 2019 is de verbeterde meldcode ingegaan. Een mooie aanleiding om stil te staan bij het betrekken van kinderen bij het doorlopen van de stappen.

Bij het doorlopen van de meldcode zijn gesprekken met kinderen niet verplicht. Maar het kan wel degelijk. Tips voor praten met kinderen binnen de meldcode:

  • Doe het. Dat klinkt misschien als een overbodig advies, maar in de praktijk blijkt dat er nog steeds nog lang niet altijd met kinderen wordt gesproken.
  • Bij stap 1: voer een gesprek om signalen te verhelderen. Vertel een kind wat jouw zorgen zijn en voer een open gesprek. Ik maak me een beetje zorgen om je. Ik hoorde dat je in de klas veel stiller bent dan anders. Het lijkt alsof je moe bent en steeds aan andere dingen moet denken tijdens de les. Hoe gaat het met je?
  • Bij stap 3: praat verder over je zorgen en over wat er nodig is. Bespreek waar je je zorgen om maakt en leg het kind uit waarom je bepaalde dingen zorgelijk vindt. Vraag het kind naar zijn visie en vraag wat hij denkt dat zou helpen. Vertel ook wat jij denkt dat nodig is en wat jij gaat doen om het kind en zijn ouders te (proberen te) helpen.
  • Bij stap 5: vertel wat je gaat doen. Als je in stap 5 van de meldcode tot de conclusie komt dat je moet melden bij Veilig Thuis, leg dan uit dat je dat gaat doen en wat dat voor het kind betekent. We hebben al een paar keer gepraat over hoe het bij jou thuis gaat. En dat het belangrijk is dat er minder ruzie komt, zodat het gezelliger wordt thuis en jij weer lekker kunt slapen. Ik geloof dat dat niet vanzelf lukt. Daarom ga ik Veilig Thuis vragen om met jouw ouders en jou te bekijken wat er nodig is om jouw ouders te helpen om minder ruzies te maken. Heb je weleens gehoord van Veilig Thuis?
  • Evalueer en hou contact. Bespreek na met het kind: heeft hij alles kunnen zeggen wat hij wilde? Is er genoeg rekening gehouden met wat het kind belangrijk vond? Begrijpt het kind waarom sommige dingen toch anders zijn gegaan? En, heel belangrijk: situaties van kindermishandeling zijn meestal niet zomaar opgelost. Dus ook in de periode na het doorlopen van de meldcode heeft een kind behoefte aan een luisterend oor, informatie, inbreng en steun.

Het is mijn overtuiging dat de meldcode beter werkt wanneer je alle betrokkenen erin meeneemt. Ook de kinderen dus. Pas dan kun je er echt voor zorgen dat kinderen zich gezien, geholpen en minder eenzaam voelen.

Lees ook deze handreiking over de participatie van kinderen in de meldcode. Meer lezen over praten met kinderen binnen de stappen van de Meldcode? In hoofdstuk 5 van het Praktijkboek praten met kinderen over kindermishandeling staat dit onderwerp uitgebreider toegelicht.

Gerelateerde Tips

Ook als je niks kunt doen, kun je veel betekenen

Een kind waarmee het steeds slechter lijkt te gaan, terwijl de wachtlijst voor hulp alleen maar oploopt. Geweld dat na een melding bij Veilig Thuis gewoon doorgaat. Een jongere die geen hulp wil en die ervoor kiest om de situatie ‘uit te zitten’ totdat hij uit huis gaat....

Hulpmiddelen inzetten bij gesprekken met kinderen

Gesprekken over onveiligheid in de thuissituatie kunnen erg moeilijk zijn voor kinderen. Loyaliteit, schuldgevoelens, schaamte, angst, verdriet en andere emoties maken deze gesprekken ingewikkeld en beladen. Ook is voor kinderen de setting van een één-op-één gesprek lang niet zo vanzelfsprekend als voor volwassenen. Tegenover elkaar zitten om te praten, kan...

Als er iets ergs is gebeurd, wat zeg je dan?

Als een kind iets ingrijpends heeft meegemaakt, is het fijn als er mensen zijn die ernaar vragen. Zeker wanneer het kind denkt of weet dat jij op de hoogte bent, kan het zich heel eenzaam of onveilig voelen wanneer je er niet over praat....