Wanneer je werkt met gezinnen met veel problemen, kun je terechtkomen in een wirwar van betrokken hulpverleners, regels, belangen en emoties. De relatief recente decentralisatie en bezuinigingen zorgen soms voor (extra) onduidelijkheid in rol- en taakverdeling en verschillen tussen gemeentes.
Tijdens de trainingen die ik geef hoor ik professionals soms gefrustreerd vertellen over hoe lang een gezin al wacht op de juiste hulp, hoe verkeerd een andere instantie met de zaak is omgegaan of hoe moeilijk het is wanneer je het anders ziet dan de betrokken jeugdbeschermer/ kinderrechter/ gezinscoach of wie dan ook.
Die frustratie kan verlammend en demotiverend werken. En dingen lopen inderdaad niet altijd zoals je wilt. Juist in geval van complexe problemen is het soms moeilijk om ‘grip’ te krijgen en te houden. Hierbij wat tips hoe om te gaan met ‘gedoe’:
- Richt je op zaken waar je wél invloed op hebt. Natuurlijk is af en toe je frustratie uiten aan een collega heel belangrijk. Maar je energie (blijven) verspillen aan dingen die je echt niet kunt veranderen helpt niet 😉
- Maak het klein: breng de aandacht steeds weer terug op waar het om gaat: de veiligheid van het kind. Is of lijkt die onvoldoende? Wat kun JIJ dan doen om de veiligheid van het kind te vergroten?
- Maak het nog kleiner: hoe kun je het kind steunen in deze barre tijden? Ook wanneer een proces ingewikkeld is en traag verloopt, kun je in de tussentijd veel betekenen voor het kind!
- Stel vast voor welke zaken je de expertise van anderen nodig hebt en roep die heel gericht in. Werk samen in plaats van zaken bij elkaar ‘over de schutting te gooien’. We hebben elkaar allemaal nodig, juist bij complexe zaken. Probeer dus constructief in gesprek te blijven met elkaar, waarbij je steeds de veiligheid en het belang van het kind centraal stelt.
- Hou vol, juist wanneer het lastig is! Want dan is het extra nodig. Dat betekent soms dat je die ene persoon wat vaker aan zijn jasje moet trekken of creatief moet omgaan met wat zich nu weer aandient. Het helpt als je het samen doet en niet in je eentje!
Hoe zorg jij ervoor dat je niet verdwaalt in alle dagelijkse rompslomp en obstakels op de weg? En hoe hou je je motivatie vast? Reflecteer hier eens op, met jezelf en met je collega’s.
In hoofdstuk 14 van het Praktijkboek praten met kinderen over kindermishandeling vind je meer handvatten en tips voor hoe je goed voor jezelf zorgt in de dynamiek waarmee je te maken krijgt in het werk met kinderen en gezinnen waar sprake is van onveiligheid.
