Wat zegt jouw onderbuikgevoel?

Ken je dat? Zo’n kind dat er niet gelukkig uitziet. Of de interactie tussen ouder en kind die je typisch vindt. Een vader waar jij je door geïntimideerd voelt. Een kind dat alle reddersneigingen in je losmaakt. En het onderbuikgevoel dat je daarbij krijgt.

Als je ergens een niet-pluisgevoel bij hebt, mag je dat natuurlijk serieus nemen. Maar op basis van onderbuikgevoelens alleen kun je geen stappen ondernemen. Hoe kom je van onderbuikgevoelens naar concrete signalen? Met deze tips kom je verder:

  • Onderzoek je niet-pluisgevoel. Dat onderbuikgevoel krijg je namelijk niet zomaar. Onderzoek waar het vandaan komt. Wat maakt dat je je zorgen maakt of dat je denkt dat er iets niet klopt?
  • Observeer. Hoe gedraagt het kind zich? Hoe reageert de ouder daarop? Of andersom: hoe reageert het kind op de ouder? Wat gebeurt er in interactie met jou of met andere kinderen dat opvalt? Wat doet of zegt het kind dat anders is dan anders?
  • Gebruik je zintuigen. Wat zag, rook, hoorde je? Schrijf deze dingen zo concreet mogelijk op. Dat kun je ook alsnog doen terwijl je terugkijkt op de situatie die jou een niet-pluisgevoel gaf. Maak onderscheid tussen wat je zelf hebt gezien en dat wat je van een ander hebt gehoord.
  • Laat je interpretatie achterwege. Aannames en interpretatie sluipen er vaak onbewust in. Als hulpverlener hoef je niet aan te tonen wat er aan de hand is. Wel is het je taak om concrete signalen op te pikken en te verhelderen. Vervolgens kun je concluderen welke zorgen je precies hebt ten aanzien van de directe veiligheid en de ontwikkeling van het kind.
  • Reflecteer. Welk appèl doet het kind op jou? Hoe vind je dat? Hoe zie je jouw rol hierin? In hoeverre kun je dat rijmen met jouw professionele taak? En wees eerlijk naar jezelf: hoe objectief kijk je naar dit kind of de ouders? Wat heb je tot nu toe gedaan om jouw onderbuikgevoel te onderzoeken? Wat kun je nog meer doen? Met wie kun je dit bespreken?

Hoe kom jij van je onderbuikgevoel naar de volgende stap?

Gerelateerde Tips

Wees zacht

Als je opgroeit met geweld, verwaarlozing of seksueel misbruik, doet dat iets met je zelf-, mens- en wereldbeeld. Ook heeft het invloed op hoe veilig je je voelt, bij jezelf, bij de ander en in de wereld. En dat heeft weer invloed op je gedrag, juist ook in interactie met...

Ook als je niks kunt doen, kun je veel betekenen

Een kind waarmee het steeds slechter lijkt te gaan, terwijl de wachtlijst voor hulp alleen maar oploopt. Geweld dat na een melding bij Veilig Thuis gewoon doorgaat. Een jongere die geen hulp wil en die ervoor kiest om de situatie ‘uit te zitten’ totdat hij uit huis gaat....

Hulpmiddelen inzetten bij gesprekken met kinderen

Gesprekken over onveiligheid in de thuissituatie kunnen erg moeilijk zijn voor kinderen. Loyaliteit, schuldgevoelens, schaamte, angst, verdriet en andere emoties maken deze gesprekken ingewikkeld en beladen. Ook is voor kinderen de setting van een één-op-één gesprek lang niet zo vanzelfsprekend als voor volwassenen. Tegenover elkaar zitten om te praten, kan...