Wat zegt jouw onderbuikgevoel?

Ken je dat? Zo’n kind dat er niet gelukkig uitziet. Of de interactie tussen ouder en kind die je typisch vindt. Een vader waar jij je door geïntimideerd voelt. Een kind dat alle reddersneigingen in je losmaakt. En het onderbuikgevoel dat je daarbij krijgt.

Als je ergens een niet-pluisgevoel bij hebt, mag je dat natuurlijk serieus nemen. Maar op basis van onderbuikgevoelens alleen kun je geen stappen ondernemen. Hoe kom je van onderbuikgevoelens naar concrete signalen? Met deze tips kom je verder:

  • Onderzoek je niet-pluisgevoel. Dat onderbuikgevoel krijg je namelijk niet zomaar. Onderzoek waar het vandaan komt. Wat maakt dat je je zorgen maakt of dat je denkt dat er iets niet klopt?
  • Observeer. Hoe gedraagt het kind zich? Hoe reageert de ouder daarop? Of andersom: hoe reageert het kind op de ouder? Wat gebeurt er in interactie met jou of met andere kinderen dat opvalt? Wat doet of zegt het kind dat anders is dan anders?
  • Gebruik je zintuigen. Wat zag, rook, hoorde je? Schrijf deze dingen zo concreet mogelijk op. Dat kun je ook alsnog doen terwijl je terugkijkt op de situatie die jou een niet-pluisgevoel gaf. Maak onderscheid tussen wat je zelf hebt gezien en dat wat je van een ander hebt gehoord.
  • Laat je interpretatie achterwege. Aannames en interpretatie sluipen er vaak onbewust in. Als hulpverlener hoef je niet aan te tonen wat er aan de hand is. Wel is het je taak om concrete signalen op te pikken en te verhelderen. Vervolgens kun je concluderen welke zorgen je precies hebt ten aanzien van de directe veiligheid en de ontwikkeling van het kind.
  • Reflecteer. Welk appèl doet het kind op jou? Hoe vind je dat? Hoe zie je jouw rol hierin? In hoeverre kun je dat rijmen met jouw professionele taak? En wees eerlijk naar jezelf: hoe objectief kijk je naar dit kind of de ouders? Wat heb je tot nu toe gedaan om jouw onderbuikgevoel te onderzoeken? Wat kun je nog meer doen? Met wie kun je dit bespreken?

Hoe kom jij van je onderbuikgevoel naar de volgende stap?

Gerelateerde Tips

Als je gezicht een open boek is

Kinderen die gewend zijn hun omgeving voortdurend te scannen op (on)veiligheid, hebben grote voelsprieten voor oordelen, afkeuring en de mate waarin de ander zijn verhaal aankan....

Praten met kinderen over seksueel misbruik

In de categorie praten met kinderen over kindermishandeling is praten over seksueel misbruik misschien wel het allermoeilijkst. Voor kinderen zelf, maar ook voor professionals. De belangrijkste tips: durf te zien en durf te luisteren....
wat kun je wel doen?

Wat kun je wél doen?

Als er grote dingen aan de hand zijn, kunnen kleine dingen het verschil maken. Hoe hou je vol als je het gevoel hebt dat je maar weinig kunt betekenen?...