Wees een mens!

Wanneer je kinderen vraagt wat ze belangrijk vinden in contact met professionals, zeggen ze onder andere dat je óók iets over jezelf moet vertellen. Wanneer je daarop doorvraagt, wordt duidelijk dat ze daarmee niet zozeer bedoelen dat je standaard vertelt wat je hobby’s zijn en hoeveel kinderen je hebt, maar dat ze het belangrijk vinden om te merken dat ze een persoon tegenover zich hebben met wie ze zich op één of andere manier verbonden kunnen voelen.

Dat betekent dat je verder mag gaan dan uit te leggen wat je komt doen, om vervolgens het kind te bevragen en het niet meer over jezelf te hebben. Natuurlijk, het is belangrijk dat je een kind vertelt wat jouw rol is en waarom je met het kind in gesprek gaat over de moeilijke dingen die spelen. Maar daarmee maak je nog geen contact. Misschien is het soms wat zoeken: hoeveel vertel je over jezelf en met welk doel? Onderstaande tips kunnen je op weg helpen:

  • Vertel iets over jezelf dat aansluit bij de belevingswereld van het kind. Een anekdote over hoe jij op die leeftijd ook een beste vriendin had die jou altijd begreep, een opmerking over een tv-programma dat je allebei hebt gezien, een compliment over iets dat je zelf, nu of op die leeftijd, ook graag had willen hebben (zoals die coole schoenen of die dosis lef)…
  • Benoem overeenkomsten. Kinderen denken vaak dat ze de enige zijn met hun bijzonderheden. Of het nu gaat om eigenschappen, smaak, emoties of gebeurtenissen, herkenning kan enorm steunend zijn. ‘Toen ik zo oud was als jij, had ik ook veel ruzie met mijn ouders. Rot is dat, hè?’ Of: ‘Ik zat vroeger op ballet, terwijl al mijn vrienden op voetbal zaten. Ik voelde me daardoor net als jij een beetje een buitenbeentje’.
  • Zeg het als je iets niet weet. Ook wanneer je twijfelt of iets niet weet, mag je dat laten zien. Kinderen verwachten doorgaans geen ‘superman’, maar juist iemand die is zoals zij. Een mooie kans om vóór te doen wat je vast ook vaak tegen kinderen zegt: niemand weet alles, van fouten kun je leren en als het niet in je eentje lukt, kun je hulp vragen (en zelfs: ‘dat zeg ik nu wel tegen jou, maar zelf vind ik dat soms ook nog best lastig’ 😉 ).
  • Verstop het niet als je geraakt wordt. Soms leren kinderen juist in de interactie met jou dat hoe het er thuis aan toe gaat niet normaal is. Uiteraard help je het kind niet door je te verliezen in je emotie: jij bent degene aan wie het kind houvast ontleent en niet andersom. Maar laten zien dat het je wat doet om het kind zo te zien worstelen, mag best en werkt soms zelfs helend.
  • Toon empathie. Dat doen we vaak non-verbaal, door onze stem en mimiek aan te passen op het gesprek. Geef nu en dan ook woorden aan je betrokkenheid: ‘Wat moet jij je alleen gevoeld hebben; dat vind ik heel akelig voor je.’ ‘Ik snap heel goed dat je daar verdrietig om bent.’ ‘Ik ben blij dat het nu beter met je gaat’. Juist die empathie maakt je meer mens.

Wat mij betreft gaat het er dus niet om dat je je hele levensverhaal deelt met het kind. Dan schiet je meestal je doel voorbij. Maar een herkenbare anekdote of teken van medemenselijkheid zouden we als hulpverleners best eens wat vaker mogen inzetten, als je het kinderen vraagt.

Gerelateerde Tips

Als je gezicht een open boek is

Kinderen die gewend zijn hun omgeving voortdurend te scannen op (on)veiligheid, hebben grote voelsprieten voor oordelen, afkeuring en de mate waarin de ander zijn verhaal aankan....

Praten met kinderen over seksueel misbruik

In de categorie praten met kinderen over kindermishandeling is praten over seksueel misbruik misschien wel het allermoeilijkst. Voor kinderen zelf, maar ook voor professionals. De belangrijkste tips: durf te zien en durf te luisteren....
wat kun je wel doen?

Wat kun je wél doen?

Als er grote dingen aan de hand zijn, kunnen kleine dingen het verschil maken. Hoe hou je vol als je het gevoel hebt dat je maar weinig kunt betekenen?...